Το δίλημμα δεν θα αργήσει

Θα φτάσουμε σύντομα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Και τότε θα πρέπει να αποφασίσουμε αν επιθυμούμε να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη με Χ όρους ή αν προτιμάμε τη δραχμή. Στην πραγματικότητα είναι ένα δίλημμα που ταλανίζει τον τόπο και το συλλογικό υποσυνείδητο σχεδόν από την ώρα που μπήκαμε στο Μνημόνιο.
Η σκόνη θα καθίσει λοιπόν και ο κ. Βαρουφάκης θα φέρει πίσω μια...
συμφωνία. Οχι αύριο το βράδυ, ενδεχομένως ούτε και την επόμενη Δευτέρα. Μέσα σε δραματικές συνθήκες θα γυρίσει πάντως στην Αθήνα και θα πει «έως εδώ τα καταφέραμε, είτε δεχόμαστε αυτήν τη συμφωνία και παραμένουμε στο ευρώ είτε την απορρίπτουμε και από αύριο οι τράπεζές μας και η χώρα είναι στον αέρα». Μέχρι τότε θα έχουν φτάσει στην Αθήνα και όλες οι απαντήσεις που περιμένουμε. Θα ξέρουμε, δηλαδή, τι δίνουν σε χρήμα και στήριξη Μόσχα, Πεκίνο και Ουάσιγκτον, προκειμένου να μην αιωρούνται ασάφειες στον δημόσιο διάλογο.
Το ερώτημα είναι τι θα κάνουμε τότε. Ο κ. Βαρουφάκης είναι με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, θέλει μια Ελλάδα ανακουφισμένη και μεταρρυθμισμένη αλλά στο ευρώ. Ο πρωθυπουργός επίσης, θέλω να πιστεύω, ότι βρίσκεται στην ίδια πλευρά και πως έχει συναίσθηση του τι σημαίνει δραχμή. Υπάρχουν όμως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, τα οποία πολύ έντιμα και χωρίς περιστροφές διατυπώνουν άλλες απόψεις. Ο κ. Λαφαζάνης και ο κ. Λαπαβίτσας εκπροσωπούν μία σχολή που πιστεύει ότι η παραμονή στην Ευρωζώνη είναι εθνικά και κοινωνικά ασύμφορη. Τι θα συμβεί λοιπόν τότε, όταν θα τελειώσει η σκληρή, χωρίς όρια διαπραγμάτευση; Ενας σαφής κίνδυνος είναι να βρεθεί διχασμένος ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση. Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να βρει την ψυχική και πολιτική δύναμη να δημιουργήσει συμμαχίες με άλλες πολιτικές δυνάμεις, που θα πιστεύουν ότι η παραμονή στο ευρώ θα αξίζει το όποιο «τίμημα» θα καταγράφεται στη συμφωνία του κ. Βαρουφάκη. Θα το πράξει ή θα προτιμήσει να συνταχθεί με την άλλη άποψη; Τώρα πλέον ξέρει τι θα έχει μπροστά του. Οποιος δεχθεί τη συμφωνία θα μοιάζει με έναν ακόμη γενναίο που καβαλάει τον ταύρο στο ροντέο γνωρίζοντας ότι αν δεν πέσει στον πρώτο γύρο, θα πέσει στον δεύτερο. Αυτή είναι η μοίρα των ηγετών στις χώρες της κρίσης στις μέρες μας. Κρατούν τις χώρες τους όρθιες για ένα διάστημα, αλλά στο τέλος πέφτουν. Αν πάλι δεν δεχθεί τη συμφωνία θα αναλάβει την ευθύνη για μια ιστορική απόφαση, από εκείνες που λαμβάνονται σε μία χώρα κάθε 40-50 χρόνια. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει πάντως. Και το κακό είναι ότι έρχεται μέσα σε ένα σκηνικό ομαδικής παράκρουσης και παντελούς απουσίας στοιχειώδους συναίνεσης. Σπανίως λάβαμε ορθές αποφάσεις μέσα σε τέτοιες συνθήκες και χωρίς την παρουσία ηγετών τύπου Ελευθερίου Βενιζέλου και Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήξεραν να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα την κρίσιμη για τον τόπο ώρα.
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
Πηγή:www.kathimerini.gr