Ο ταχυδρόμος δεν πέθανε ακόμη...

Πηγή έμπνευσης για τους Ελληνες λογοτέχνες εξακολουθεί να παραμένει το ταχυδρομείο, ενώ και το γράμμα, αν και... περνάει δύσκολες εποχές λόγω της επικράτησης του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, φαίνεται ότι παραμένει «ζωντανό» χωρίς να χάνει ίχνος από τη μαγεία του.

Τη σημασία των επιστολών καταδεικνύουν και τα δεκαπέντε διηγήματα εμπνευσμένα από το ταχυδρομείο και την αλληλογραφία που συνθέτουν την ανθολογία, την οποία εξέδωσαν τα...
Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ) και παρουσιάστηκε χθες στο Κεντρικό Ταχυδρομείο Αθηνών στην Ομόνοια από επτά από τους συγγραφείς και τη διοίκηση του Οργανισμού.
Τα διηγήματα που γράφτηκαν ειδικά και αποκλειστικά για τα ΕΛΤΑ μιλούν για ιστορίες ταχυδρόμων ή όχι, ασχολούνται με ειδήσεις ευχάριστες ή θλιβερές, άλλοτε την περίοδο των Παγκοσμίων Πολέμων κι άλλοτε στη σημερινή εποχή.
Αυτές είναι οι «Ιστορίες Ταχυδρομείου», τις οποίες υπογράφουν 15 σύγχρονοι Ελληνες λογοτέχνες, οι Κώστας Ακρίβος, Μάρω Βαμβουνάκη, Βασίλης Βασιλικός, Λένα Διβάνη, Ισίδωρος Ζουργός, Μάνος Κοντολέων, Θωμάς Κοροβίνης, Αύγουστος Κορτώ, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Θοδωρής Παπαθεοδώρου, Ελένη Πριοβόλου, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Μαρία Σκιαδαρέση, Θανάσης Σκρουμπέλος και Χ. Α. Χωμενίδης.
Ο στόχος της συλλογής
Τον πρόλογο του βιβλίου επιμελήθηκε ο Στέφανος Δάνδολος. Στόχος της συλλογής είναι να αποδείξει ότι το γράμμα παραμένει «ζωντανό», παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία, στην ελληνική ταχυδρομική αγορά το 2013 διακινήθηκαν συνολικά 461 εκατ. ταχυδρομικά αντικείμενα, με έσοδα της τάξης των 563 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας πτώση τόσο στο πλήθος των ταχυδρομικών αντικειμένων κατά 10,8% σε σχέση με το προηγούμενο έτος όσο και στα έσοδα κατά 1,7%. Αυτό ωστόσο που δεν μπορεί να αλλάξει κανένας αριθμός είναι η άμεση σχέση που δημιουργείται μεταξύ πολιτών και ταχυδρόμων, όπως επεσήμανε χθες κατά τη διάρκεια της παρουσίασης ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΤΑ, Κωστής Μελαχροινός.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος των Ταχυδρομικών, Γιώργος Βασιλόπουλος, επεσήμανε ότι «Τα ταχυδρομεία αποτελούν την αρχαιότερη κρατική υπηρεσία εν λειτουργία», υπενθυμίζοντας πως «στα χρόνια του ναζισμού στο κεντρικό ταχυδρομείο της Αθήνας έλαβε χώρα η πρώτη μεγάλη απεργία κατά της Κατοχής».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ Σχέση εξάρτησης από την εφηβεία
Το γράμμα στη λογοτεχνία είναι καταλυτικό. Από την εφηβική μου ηλικία έχω αναπτύξει μια σχέση εξάρτησης από τον ταχυδρόμο της γειτονιάς μου στην Καβάλα, τη Θεσσαλονίκη και πλέον στην Αθήνα. Το Διαδίκτυο δε μ΄αρέσει. Ανήκω σε μια γενιά μεγαλύτερη, που μεγάλωσε με χαρτί. Πλέον τα e-mails μας κατακλύζουν αλλά σ΄αυτά δεν μπορείς να διακρίνεις γραφικό χαρακτήρα ούτε τίποτα άλλο προσωπικό. Ο ταχυδρόμος συνήθως μου φέρνει μόνο λογαριασμούς, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Τράπεζες, κατασχέσεις, απειλές. Οταν όμως εμφανίζεται ένα γραμματάκι όπως το ξέραμε από παλιά, είναι πλέον όαση, παράδεισος.
ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ Μαγεία που δεν έχει το e-mail
«Πέρα από τις επαφές μέσω Facebook ή τηλεφώνου, σημασία έχει αυτό που αγγίξαμε, αυτό που με τα χέρια μας γράψαμε κι αυτό πρέπει να συνεχιστεί», λέει ο γνωστός συγγραφέας. Παραδέχεται, πάντως, ότι δεν στέλνει συχνά γράμματα: «Μου λείπουν τα γράμματα αλλά μου λείπει και ο χρόνος. Πάντως πιστεύω ότι το γραμμα θα επιβιώσει τουλάχιστον για είκοσι χρόνια ακόμα. Εχει μια μαγεία που δεν έχει το e-mail. Μπορείς να το γράψεις με το φως ενός κεριού και με το αίμα σου ακόμα», μας λέει. Ο ίδιος τυπώνει και τα e-mails που θέλει να κρατήσει: «Αισθάνομαι σιγουριά όταν βρίσκονται στο συρτάρι μου και όχι στο χάος του Διαδικτύου».
ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ Η αναμονή είναι όλα τα λεφτά
«Ακόμα επιμένω να στέλνω γράμματα. Τελευταία έστειλα δύο γράμματα αισθηματικής φύσης εξπρές και συστημένα», μας λέει. Τη ρωτάμε αν ενοχλείται από την πολυήμερη αναμονή για την απάντηση: «Μα αυτό είναι όλα τα λεφτά. Γι΄αυτό και θα ζήσει το γράμμα», απαντάει.
Η σχέση της με το Ταχυδρομείο ξεκίνησε από μικρή ηλικία, καθώς όπως διηγείται η ίδια, «Ο πατέρας μου δούλευε στον ΟΤΕ, ο οποίος ήταν συνδεδεμένος με το Ταχυδρομείο τότε. Μεγάλωσα στον Βόλο όπου θυμάμαι τον ταχυδρόμο να φέρνει τα δώρα, να φέρνει κάρτες από το εξωτερικό, οι οποίες τότε ήταν τρομερό δώρο».
ΜΑΡΙΑ ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗ Γράμματα και κουμπαράδες
Τα ΕΛΤΑ είναι συνυφασμένα με την παιδική μου ηλικία. Από μικρή θυμάμαι να πηγαίνω με τον πατέρα μου να ανοίξουμε τους πολύχρωμους κουμπαράδες στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και να μετρήσω τα λεφτά μου. Και το πρώτο βιβλιάριο που απέκτησα ως φοιτήτρια ήταν από το Ταμιευτήριο. Το ταχυδρομείο είναι το πιο γλυκό κομμάτι απ΄όλες τις ΔΕΚΟ, συνδεδεμένο με μνήμες άλλων εποχών. Ο ταχυδρόμος έφερνε τα δέματα, έφερνε γράμματα ερωτικά. Ακόμα και τα τηλέφωνα ακυρώνονται μπροστά σε ένα γράμμα.
ΕΛΕΝΗ ΠΡΙΟΒΟΛΟΥ Εξαρτημένοι από τις λέξεις...
«Στέλνω φανατικά κάρτες για ευχές. Δεν στέλνω ποτέ e-mails ή γραπτά μηνύματα μέσω κινητού όταν θέλω να ευχηθώ. Το γραμμα πρέπει να ζήσει. Αλλωστε είμαστε εξαρτημένοι από τις λέξεις και οι συγγραφείς πρέπει να είμαστε η κιβωτός διατήρησης του λόγου», λέει. Η ίδια ήρθε κοντά στο ταχυδρομείο -όπως διηγείται- στον καφενέ του πατέρα της στο Αγγελόκαστρο. «Εκεί υπήρχε τότε το κέντρο διαλογής της αλληλογραφίας. Ο αγροτικός διανομέας ήταν σημαντικό μέρος της καθημερινότητάς μας τη δεκαετία του ΄60, όταν η μετανάστευση βρισκόταν στο αποκορύφωμά της.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΚΡΟΥΜΠΕΛΟΣ Στα χρόνια της παρανομίας
«Οι ταχυδρόμοι και τα γράμματα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στη φυλακή, στον στρατό και στην παρανομία. Θυμάμαι στα χρόνια της παρανομίας να γράφουμε κειμενάκια σε τσιγαρόχαρτα και να τα κολλάμε πίσω από γραμματόσημα. Ο ταχυδρόμος την πέμπτη φορά που ήρθε σε μένα μου χάρισε κάτι μεγάλα γραμματόσημα και μου είπε ?κοίτα μη σε πιάσουν?. Κι εγώ νόμιζα ότι τον είχα κοροϊδέψει».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ Οταν οι μανάδες περίμεναν...
Κατάγομαι από τη βόρεια περιοχή της Ελλάδας, το τρίγωνο του Εβρου. Για μας συγκοινωνία ήταν το τρένο και επικοινωνία το ταχυδρομείο. Τίποτα άλλο. Εχω έντονες μνήμες από τα δώρα και τα εμβάσματα, από τις μανάδες που περίμεναν 10 και 15 ημέρες για ένα γράμμα με νέα των παιδιών τους. Ηταν πνοή ζώσα για τις γυναίκες αυτές το ταχυδρομείο. Στις δύσκολες περιόδους των πολέμων ο κόσμος κρεμόταν από τον ταχυδρόμο, να μάθει αν το παιδί ζει ή όχι. Ο ταχυδρόμος μπορούσε να φέρει την απόλυτη χαρά ή την απόλυτη λύπη.
ΜΑΡΙΑ ΛΙΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Πηγή:www.ethnos.gr